Interview | Jonathan Demoor: 'Dat is de zelfmoord geweest van de hele industrie'

Hij is geboren in het Belgische Brasschaat en vernederlandst in Tilburg. Jonathan Demoor studeerde in 2010 cum laude af aan het Fontys Conservatorium (muziektheater) en was achtereenvolgend te zien in Sprookjesboom de Musical, Next to Normal en Sprookjesboom de Musical: Een Gigagantisch Avontuur. In het seizoen 2013/2014 nam hij regelmatig de hoofdrol Oliver Barrret IV over in Love Story en was hij te zien als understudy van Erik Hazelhoff Roelfzema in Soldaat van Oranje – De Musical. Na een tournee van Hartsvrienden keerde Jonathan afgelopen seizoen terug in Soldaat als alternate voor Erik Hazelhoff en sinds januari speelde hij de rol van Anton Rover.

Soldaat van Oranje – De Musical is de productie geweest die op mij de meeste indruk heeft gemaakt. Een aantal seizoenen geleden speelde ik de rol van Henry in Next to Normal en ik ben toentertijd samen met mijn agent Tsilla van Coevorden gaan kijken bij Soldaat. Tsilla vond dat ik dit écht moest zien, omdat het wellicht iets voor mij kon zijn. Als een klein kind heb ik daar in de zaal zitten huilen. Maar écht! Van mezelf ben ik best wel een emotioneel persoon, maar niet iemand die snel in tranen uitbarst. Na afloop gingen we backstage nog een aantal collega’s bezoeken om ze te feliciteren en ik barstte daar gewoon weer in tranen uit! Het was eigenlijk te gênant voor woorden…De impact die Soldaat van Oranje die avond op mij heeft gehad was niet normaal. Door deze voorstelling wist ik weer waarom ik voor dit vak heb gekozen. Dit is wat ik tof vind!
 

‘Mijn natuurlijke reactie op een afwijzing is kwaad worden’

                           
Het voorrecht en het plezier om bij Soldaat met een groot regisseur als Theu Boermans te werken is enorm. De vrijheid die hij me gaf bij het vormgeven van mijn rol was groot. Je merkt dan dat het, ondanks de vele acteurs voor mij, geen copy-paste is van eerdere ensceneringen. De rol van Anton is complex en gelaagd waardoor de benadering per acteur verschilt. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Daardoor krijg je met iedere acteur een ander resultaat. Twee acteurs kunnen allebei dezelfde scène en dezelfde opdracht krijgen en dat tóch compleet anders aanpakken. Theu benadrukt dit in combinatie met zijn visie. Hij luistert naar je benadering van de tekst en beslist dan ter plekke of het datgene is wat de spelsituatie ten goede komt. Tijdens het repetitieproces konden we wel eens een half uur doen over een paar zinnen tekst. Hij is een ontzettend inspirerende man om mee te werken.
          In mijn Anton zat bijvoorbeeld iets fels. Dat komt door het competitieve karakter dat ik heb ontwikkeld als kind met sporten. Ik wil altijd alles goed doen en meedraaien met de top. Als we vroeger verloren hadden met hockey, dan stonden er aan het einde van de wedstrijd vier kinderen te huilen. Ik was altijd één van die vier kinderen. Verliezen, daar kon ik gewoon niet tegen. Nog steeds kan ik niet goed omgaan met afwijzingen. Mijn natuurlijke reactie op een afwijzing is kwaad worden, omdat ik het in eerste instantie zie als verliezen. Niet zozeer kwaad op de personen die mij hebben afgewezen, maar een kwade energie die er even uit moet richting mezelf. Als ik auditie ga doen, is dat omdat ik die rol wil binnenhalen. Punt. Daar heb ik mij dan op voorbereid en uitgebreid onderzoek naar gedaan. Alleen door ervaring kan je leren omgaan met tegenslagen en daarom is auditie doen nog steeds een leerproces. Gelukkig gaat dat nu al veel beter dan vroeger. Ik realiseer me dat het slechts een momentopname is en dat het niet enkel te maken heeft met je eigen prestatie. In sommige gevallen is dat natuurlijk wel het geval. Dat voel ik dan meteen zodra ik de ruimte uit loop. Dan baal ik dat ik niet het beste van mezelf heb laten zien en dan is de afwijzing mijn eigen schuld geweest. Het gevaar schuilt er alleen in dat je dit al snel denkt. In dat soort gevallen moet ik oppassen dat ik ook weer niet te veel druk op mezelf leg. Er zijn vaak zoveel factoren die bij een auditie meespelen, dat het bijna onmogelijk is om volledig grip te hebben.
 

Ik krijg kriebels bij het horen van het woord ‘musicalacteur’. Ik ben heel trots op het genre hoor, maar er is terecht veel commentaar vanuit de toneelwereld. Of het nu waar is of niet; er zit een nare bijsmaak, een lagere kwaliteitsbepaling, aan het woord ‘musicalacteur’ en daar wil ik mij aan onttrekken. Ik zie het zo: je bent acteur of je bent geen acteur. Je kunt spelen of je kunt niet spelen. Het is namelijk helemaal niet normaal dat er een onderscheid is gekomen tussen enerzijds de musicalacteurs en anderzijds de toneel- en filmacteurs.
Toch is het helemaal niet gek dat er een discussie plaatsvindt. Het niveau van musicals in Nederland is nog niet hoog genoeg. Er is nog te vaak sprake van een te laag acteerniveau. Dat begint bij de musicalopleidingen. Daar is er voor het acteren niet op de juiste manier genoeg aandacht. Ondanks dat, zit er bij de afgestudeerden óók altijd wel een klein aantal studenten tussen dat wél een hoog spelniveau heeft. Zij hebben dat alleen vaak zelf moeten ontwikkelen. Net zo goed als dat bij de gerespecteerde toneelscholen er tien afstuderen, waarvan er zeven zijn die kunnen spelen, maar ook drie, die niet het gewenste niveau hebben.
 

‘Dat is de zelfmoord geweest van de hele industrie!’


Elke scheet wordt tegenwoordig al een talent genoemd. Dat is frustrerend en schandalig tegelijkertijd. We hebben destijds een soort sterrencultuur gecreëerd waarbij we mensen, die in basis niets te maken hebben met musical, zijn gaan casten voor musicals vanwege hun bekendheid. Dat is de zelfmoord geweest van de hele industrie! Je maakt de kwaliteit van het product namelijk ondergeschikt. Het publiek krijgt een product te zien dat eigenlijk geen goed product meer is. Dat creëert dat acteurs zich willen distantiëren van het woord ‘musical’, omdat het publiek het woord ‘musical’ niet langer associeert met hoogwaardige acteerprestaties.
          Indirect zeg ik met dit stukje kritiek op het musicalgenre natuurlijk dat ik zelf denk dat ik het wél kan. Dat kan geïnterpreteerd worden als een zekere arrogantie, maar dat is niet hoe ik het bedoel. Ik wil dat de lat hoger ligt, zowel voor mezelf als voor het hele genre. Nog te vaak worden er acteurs op rollen gezet, waarbij iedereen zo een handvol namen had kunnen opnoemen die de rol eigenlijk beter had kunnen spelen. En het is toch ontzettend jammer als het publiek daardoor een voorstelling niet goed vindt? Hoeveel mooier zou het zijn als je naar een musical kunt gaan en kunt zeggen dat de zang-, dans- en acteerprestaties goed waren, maar het gewoon niet je ding is geweest vanwege een smaakkwestie en dus niet omdat het niveau ondermaats was. Dat gebeurt nu nog te weinig. Je zou ook kunnen zeggen dat we het publiek opnieuw moeten opvoeden, zodat zij kwaliteit beter leren herkennen, de lat hoger leggen en de kwalitatief mindere producties worden afgestraft. Alleen dan zullen andere genres en het publiek ‘musicals’ en ‘musicalacteurs’ steeds vaker gaan associëren met kwaliteit."


Acteertalent tot en met 15 jaar opgelet! Samen met Jonathan Demoor, bieden we op 25 september een unieke acteerworkshop aan voor maximaal 10 talenten.

Voor de acteerworkshop vanaf 16 jaar (startend om 14.30 uur) zijn nog enkele plekken beschikbaar.

Voor meer informatie en inschrijving: http://www.musical.nl/index.php?act=page&documentID=33&site=8